Arap bebekler

Siyonist rejimin kahpeliğini, zûlmünü anlatmaya Doğu'nun tüm kalemlerinin mürekkebi yetmez... Yine de, birkaç dizeyle de olsa safımızı belli etmek bu topraklara boynumuzun borcudur...


Bu sabah gözlerimi Gazze'de açtım,
Ve acizliğime bir kez daha şaştım.
Yanımda üç yaşında bir çocuk son nefesini verirken,
Ben sadece ellerimi göğe açtım...

Bu sabah gözlerimi Beyrut'ta açtım,
Ve zûlmün şiddetine bir kez daha şaştım,
Bir bebek annesinin karnında can verirken,
Ben utanarak insanlığımdan kaçtım...

Haykırış

Haykırışlarımı duyuyor musun İstanbul?
Sıcağın kavurduğu Kadıköy'ün o vurdumduymaz keşmekeşinde?
Her çeşit insanın doldurduğu o püfür püfür vapurlarının güvertelerinde?
Ya Sahilyolu'ndaki tembel balıkçının eğreti şemsiyesinin altında?
Peki ya geceleri sadece martıların uğradığı Kız Kulesi'nin o eşsiz yalnızlığında?
Sanırım, duymuyorsun sen beni İstanbul...
Kimseyi sokmadığın o ıssız sokaklarında...

Anlıyorum ki haykırıyorum sanarken,
Sesim aslında ne kadar kuvvetsiz...
Ve sen beni sevmezken,
"Seni seviyorum!" diye haykırmak ne kadar da gereksiz...

Mahpus

Ben sana olan aşkımı;
Ne bir ağaç gövdesine,
Ne bir sigara pakedinin üstüne,
Ne bir gecenin neşesine,
Ne de iki çift dudağın arasına hapsettim...
Seni kalbime davet ettim,
İçeri girmedin, gittin...
Bittin...

Özledim

Güllerden güzel gülüşünü özledim,
Sadece papatyaların yakıştığı saçlarını özledim,
Gözlerimden akan yaşları silen ellerini özledim,
Beni benden alan gözlerini özledim.

Ben sana kaçamak bakışlarla bakmayı özledim,
İçtiğin her sigarayı bıkmadan usanmadan yakmayı özledim,
Bugün içime çektiğim her nefeste aklıma sen geldin,
Dualarımda Allah'tan bir tek seni istedim,
Ve sabaha bağlanan bu gece yine seni bekledim.

Yalnızca sen...

Sen sessiz kaldırımlarda yürüyen adımlarımdasın...
Sigaramın gecenin sonsuzluğuna doğru yitip giden dumanında...
Okuduğum her satırın başında ve sonunda...
Yol kenarından eğilip topladığım çiçeklerin kokusunda...
Sabah uyandığımda bahçedeki serçelerin ötüşünde...
Taze demlenmiş bir çaydan aldığım her yudumda...
Yanımda olmasan da hep gönlümde, hep aklımda...

Ve şimdi sen sessiz kaldırımlarda yürüyen adımlarımdasın...
Yalnızca sen...

Denize Âşık

Sen hiç denize âşık oldun mu?
Güzel bir dostla Kalamış'ta ona karşı durdun mu?
Ya da yalnız başına kendini,
Yakamoza dalan bir takaya anlamsızca bakarken buldun mu?
Bir anlık dibe vurup kendinden geçmeden,
Boğaz'a doğru bir iskemleye kurulup,
İstanbul'un zarif güzelliğine bir kez daha vuruldun mu?

İstanbul

İstanbul kadar sevdim seni...

Sesin Suadiye'de şafak vakti ezanın sesi,
Gözlerin her sabah Boğaz'ı yaran Eminönü vapurları gibi mağrur,
Duruşun sanki Sultanahmet,
Durduğu yerden dünyaları kavrayan,
Gülüşün bir martının çığlığı,
Havalanır öğlene doğru Sirkeci civârından,
Ve kokun mimoza çiçeklerinin kokusu bizim mahallenin,
Bana aklımın zincirlerini kırdırtan...

İstanbul kadar sevdim seni...
Bir gözyaşıyla...

İstanbul'un bensiz İstanbul olacağını, benim İstanbulsuz ben olamayacağımı bilerek...